De Avontuur
Er was eens een zeilend vrachtschip met de naam “Avontuur”. Mijn opa was schipper en eigenaar van deze klipper. Met zijn zonen voer hij door de Zeeuwse en Zuid-Hollandse wateren om er zijn brood mee te verdienen. Mijn vader nam het roer over en bouwde er een motor in. Later volgden nog meer aanpassingen aan de tijd. De Avontuur werd omstreeks 1896 gebouwd en rond 1980 gesloopt. Door vlijmscherpe snijbranders in stukken gescheurd en vervolgens gesmolten. Dat doet pijn, nog steeds…..
Vanaf mijn geboorte was de Avontuur twintig jaar lang mijn veilige haven. Mijn anker, mijn beweeglijke plek op aarde. Ik weet nog ieder hoekje en gaatje van het schip. De geuren van zoetwater, zoutwater, bruine teer, zwarte teer, gasolie, benzine en verf. Gevaarlijke stormen, dikke mist, eb en vloed. Geluiden van trage scheepsmotoren, ratelende ankerkettingen en scheepswerven met klinkhamers. Parlevinkers en bunkerboten. De sensatie van buiswater. Kluisgaten. Stuurhut, roef, achteronder (waar mijn bedstee was), machinekamer, vooronder. Het laadruim waar ik als kind in het zand speelde. De roeiboot waarin ik fantaseerde dat het een groot schip was. Mijn eerste verliefdheid voor een meisje van een ander schip. De muziek van Jimi Hendrix en The Who via een kleine transistorradio! Eenzame puberteit. De Avontuur, mijn jeugd en mijn fundament. Mijn Avontuur.
Roerende herinneringen en de wetenschap dat het een goede tijd is geweest. Vanuit dit doezelig bezinksel van geluk, pijn, schoonheid, verdriet en hoop komt vaak de noodzaak op om dit naar het heden te worstelen. Om vormen te vinden die betekenisvol zijn. Meestal via teksten en melodieën.
Dit album is niet af. Het verleden is nooit af. Dus zo af en toe kan er een nieuw stukje verleden om de hoek komen kijken om zich in dit album te nestelen.
Jan Versluis, juli 2019
« terug naar album
3. Durmen (instrumentaal)
Gehucht aan de Brugsevaart in Oost-Vlaanderen. Voor het eerst genoemd in een register uit de 11e eeuw. Mijn herinneringen aan Durmen gaan terug tot mijn kindertijd. Een oude klapbrug met aan weerskanten van het kanaal slecht onderhouden kademuren van rode bakstenen. Een café, een buurtwinkeltje, wat huisjes en een boerderij aan de vaart. Af en toe een auto over de brug, verder stilte.
Op die boerderij woonden en werkten Celina (“Slina”) en haar zoon Werner. Celina was een oude lieve vrouw. Ze zat genoeglijk bij haar Leuvense stoof (plattebuiskachel) met ons te klessebessen dat het een lust was, onderwijl het vuur van de stoof in de gaten houdend. Eens per jaar werd er een varken geslacht. Dat vond ik triest, eng en fascinerend. Een deel van het varken was voor ons bestemd. In een Keulse pot werd het vlees aan boord bewaard in de ‘achteronder’, naast mijn bedstee.
De Brugsevaart is al jaren verbreed en heeft nu moderne oevers. Bij Durmen ligt een nieuwe hoge brug waar de schepen onderdoor varen. De boerderij en andere bebouwing bij de vaart zijn verdwenen. Celina en Werner ook.
Album "De Avontuur"
Informatie en liedteksten (PDF) kunt u hier openen. Het hele album kunt u hier downloaden (~50MB).
Muziek en teksten: Jan Versluis
© + ℗ Jan Versluis 2019
Opgenomen in de huiskamer
Viool: Bettina Abraham
Zang en overige instrumenten: Jan Versluis
Met dank aan Govert Versluis en Maria Komen.